دانشگاه...

پی مدرک به دانشگاه رفتی                   به صدها نذر و اشک و آه رفتی
دبیرستان مگر جای بدی بود؟                  ز چاله آمدی ، در چاه رفتی
***
یه کیف سامسونت در دست داری                  شبیه نامه ها پیوست داری
گمون کردی که مدرک چاره سازه                  ولیکن مقصدی بن بست داری
***
چه سخته طعم مشروطی چشیدن                  به دوش خویش ، بار «اِف» کشیدن
شبیه دُم برای نمرۀ ده                             پی استاد ، روز و شب دویدن
***
چی می شد نمرۀ من بیست می شد                  و هرچی نمرۀ «اِف» نیست می شد
چه حالی داشت ، اسم بنده یک روز                  تو شاگردای اول ، لیست می شد
***
چه خوبه واحدی را پاس کردن                  و طعم بیست را احساس کردن
ز دانشگاه ، ما خیری ندیدیم                  به جز بدبخت و آس و پاس کردن
***
به هنگام کلاس، او کار دارد                  دوصد توجیه نا هموار دارد
چو می آید، ندارد هیچ آرام                  مگر این صندلی ها خار دارد؟
***
دو سه ترمی که دانشگاه رفتی                  سراغ قصه ای جانکاه رفتی
مجرد بودنت عیبی مگر داشت؟                  ز چاله آمدی ، در چاه رفتی
***
تو دانشجویی و خرجت زیاده                  نگیر این قدر کارو سهل و ساده
اینو مادر بهت می گفت ، اما                  نگشتی از خر شیطون ، پیاده
***
سوار ابر بودم، غرق رؤیا                  نبودم لحظه ای در فکر فردا
تموم شد حرفهای عاشقونه                  حالا من موندم و دفترچه قسطا 

فقط محض خنده بود دوستان....

---