درد دل مهندس

بسی رنج بردیم در این چند ترم

                                    که بیچاره گشتیم و خواندیم علم

چه شبها که با یاد لیسانس خویش

                                    کشیدیم آه از دل و جان خویش

به هنگام واحد گزینیِ ترم

                                     همه سیستم سایت پُر بود ز کرم

گهی برق می رفت و گه بود هنگ

                                     عزیزی می کند مو را به چنگ

چو کم کم فرا می رسید فرجه ها

                                     همه دست ها بود سمت خدا

دگر امتحان بود و درس و دعا

                                     خدایا کمک کن نیفتیم خدا!

چه بد لحظه ای بود دیدار بُرد

                                     که هرکس بدید نمره اش را بمُرد

یکی از غم و از فغان جان سپرد

                                     یکی را نگو سیل شادی ببُرد

چه گویم ز شکوهی مهربان!!

                                     از آن مرد نیکو سِرشت زمان

چنان خون دل خورد از دستمان

                                      که ترمو فرو کرد در مغزمان

از کیانی و نوری و بازرگان

                                     و یا مرد بی نظیر، ملک سلطان

ز گفتگوی ،در کلاس دختران !

                                     چه گویم خدایا امان الامان

بسان پلنگی و غُرّان چو شیر

                                      جوان آمدیم و برفتیم پیر

اگر رستم آن فخر ایران زمین

                                      که گویند رد کرده هفت خان کین

دمی زنده میگشت و میخواند درس

                                       دگر نای جنگش نبود با مگس

به کوشش گرای و بدو شو بلند

                                      چو خواهی شوی چون ملک سربلند